BVG     Atrás    Índice de Páxinas

De como arrinquei do seu centro con toda a pel salgada               e fun morrer pola lingua das parteiras e retraída deixei o labirinto no que me confundo con beleño ou con sangue que ennegrece e tomei logo o camiño último do toxo que ferve a vara de ortigas que se atascou nos dedos e o aer entre as pernas daquela que me amosaría amoras mandrágora celidonias nunca nunca eirexa leite das figueiras, miña nena (asustadísima) o velenoso sol de marzo ...ao lonxe o tempo ten os peitos intactos e grises dalgunha outra filla morta.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega