Jacobusland

Páxina Anterior

Alalá II (Escolma)

Páxina Seguinte

m3emiliopitajacobusland002.html





MORTE DE ALEXANDRO BOVEDA

                                         
A RODOLFO PRADA





NO prado malvazul da mañá leda
frolecía a morte roxa e albeira;
Ay, que morreu a frol.
Foi pol-o albariño lanzal e ergueito
com'un dolmen, com'un branco penedo;
Ay, que morreu a frol.

Levan a Alexandro Bóveda
ár e río silandeiros;
a frol da neve nos párpados
a frol da lúa nos beizos.
O levan os bois da néboa
catro son e os catro negros.
Levan a Alexandro Bóveda
ár e río silandeiros;
leda cántiga da Terra
desfollada pol-o vento.

¿Onde vai a frol das froles,
qué foi do verde luceiro?
E van píllaras lelías
brincando pol-os sendeiros.
A rosa levoun-a a mar
a luz solagoun-a o vento.
¿Onde vai a frol da Terra,
qué foi do verde luceiro?
As cántigas morren orfas
de pimpelas e troveiros.

Com'un dolmen, com'un branco penedo
foi pol-o albariño lanzal e ergueito.
Ay, que morreu a frol.
D'estrela e auga e lilio estaba feito,
choutaba a ledicia no seu corpo ledo.
Ay, que morreu a frol.

Por ronseles aluados
ruben os catro bois negros.
Outa cume da montaña,
com'un céltigo cruceiro
aló pousaron o corpo
cirio d'esperanza aceso.
A noite se abala, abala
envolta en loiro silencio.

Xa chegan os campesiños,
arume a terra e penedo.
Ponlas da veiga da mar
xa veñen os mariñeiros,
xa deixan a frol salgada
na rosa aberta do peito.
Mouros pétalos da noite
van a cabalo do vento.
Lelías de sol e orballo
brincan por novos sendeiros.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega