BVG     Atrás    Índice de Páxinas

ORFOS DE VIVOS

Nun curruncho do patio do Colexio. Ollos grandes, calados, dianas do silencio, miradoiros de brétema e saudades. Hoxe falamos de fillos e de pais durante a clase denantes do recreo. Esvara nos seus ollos (¡tan calados! ¡tan grandes!) un anaco infinito de misterio. -"Pais é cariño que che quenta a cariña en noites crúas, que estrelece con pompas de alegría os crepúsculos máxicos, é boas noites, a soñar cos anxos, contos e cantos cando zoan as árbores do eido, niño, órbita, espello, profesor, sacerdote, amigo, médico". Transitan polo patio andoriñas e rachas de misterio. Esvaran na mirada de alabastro anainas dos avós, solpores de silencio (ollos grandes, calados) nun curruncho do patio do Colexio.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega