BVG     Atrás    Índice de Páxinas

CUN SORRISO

Cun sorriso de axóuxere recíbeme contento, cunha explosión nos ollos de gozo manancial. Enarbora un papel na man dereita, agasallo de artista, tenro e cálido, que conservo algúns días tan só, porque os que temos as fotos amarelas o valor ignoramos, infinito e eterno, dun minuto de alma nimbada de inocencia. Parece que se sabe crisálida de cores porque o futuro é seu, pero pode escribir os versos namorados de Mendiño, inmorrentes, (¡escoitade nos átomos vibradores do aire!) porque ten un amor que xa non vén á ermida do seu cosmos vital. ¿Sufrirá? ¿Sufrirá? tan dondo corazón inda que sexa un intre? Parece que se sabe bolboreta de luz a libar alboradas, pero pode escribir os versos de Espronceda porque ten unha casa que navega sen rumbo onde manda o temido a quen oe a miúdo pedir a voces viño. Parece que se sabe remuíño de vento que arrastra a neboeira do futuro. Pero pode escribir o poema pedral de Celso Emilio pois ten un perpiaño deitado no camiño en cada punto cardinal.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega