BVG     Atrás    Índice de Páxinas

ENVÍO

Ese mármore branco, enxebre, intacto que esculpides a reo, día a día, tede en conta que é pasado do futuro de Galicia. Manexades a maxia da maza e o cicel con agarimo e tento, pois sabedes que é a materia recóndita dos deuses, mestura de inocencia, fantasía e amor. Deixade que a fasquía se note diferente, Que se lles vexa a lingua tras os dentes do sorriso fraterno, universal. Que esa flor milenaria de profundas raíces na borralla do tempo azul e branco poida seguir enchendo a atmosfera e a alma deste cosmos de noso coa súa voz eufónica e poeta. ¡Ai, o máxico son, sublime e tráxico, da lingua de roibén e rosicleres, dos crepúsculos púrpura, do glauco rechouchío dos paxaros, das palabras eupátridas e músicas! Non deixedes que murche. Regade o noso alcouve cada día. Abrídelle unha canle azul de lado a lado no dúctil corazón do branco mármore.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega