BVG     Atrás    Índice de Páxinas

VOCACIÓN?

Eu un día soñei que era mestre hai anos e anos e soñei que soñaba futuros na aula e alí modelaba con arte de ourive, de ourive de almas, lucentes enxames que bolboretaban polas verdes ribeiras da infancia. Eu inzaba, no soño, as paredes e o aire de milleiros de pompas douradas que estralaban ledas e esparexían rutilantes pingueiras de vida, frangullas lucentes daquel ouro que tiña agachado sen sabelo gobernando a difícil mestría. No meu soño soñei que era mestre de deuses, de minúsculos deuses, capaces de viraren en soño de fada-madriña o milagre aburrido do tempo. E soñei que turraba por eles e eles viñan, e viñan, e viñan aprendendo, aprendendo, aprendendo no poliédrico libro da vida a ler a maiúscula verba ALEGRÍA. E soñando, soñei que era quen de me mergullar nos seus ollos cativos, esas pozas enormes de alma que rebordan cariño, e de sementar no seu fondo tranquilo refulxentes estrelas que iluminen a gris neboeira na que tantos transitan sen luz, agardando comprender o misterio da vida. Eu un día soñei que era mestre hai anos e anos, foi un soño polícromo e doce e quixen probalo.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega