BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 89]      poesía de campoamor                     I    Xa o baile s' está formando, y-o gaitero ¿dónde está? —A sua mai está enterrando, prô decontado virá. —¿Y él virá? —Pois qu' ha facer? Cumprindo con seu deber védeo ei ven... pro ¡qué tristeiro traguerá o seu corazón         ô gaiteiro, ô gaiteiro de Xixón!                     II    ¡Probe! O ver que n-a sua casa perdeu todo ó mais querido, [p. 90] un bagoár por drento ó abrasa como promo derretido! Pero como co-as suas mans gana o pan pra seus hirmans, solo po-lo panadeiro toca con resinación         ô gaiteiro, ô gaiteiro de Xixón.                     III    Xa non viu mai mais bonita o reino en que o sol s' apousa, prô xa por fecha infinita sepárao d' ela unha lousa. ¡Xeme e toca! ¡N-é mentira! Mais cando xeme e sospira non berra como un carneiro, que ruxe como un león,         ô gaiteiro, ô gaiteiro de Xixón.                     IV    A nena mais beiladora dille, de beilar avara: [p. 91] —¡Apresa!— Y él sopra e chora poñendo de risa a cara. Y-ó ver o efeuto que fai chorando cando os distrai, algús, como Zoilo á Homeiro, asubian sin perdón         ô gaiteiro, ô gaiteiro de Xixón.                     V    Co as agunias da alma di entre soprar e soprar: —¡Ay, maiña, cómo calma y-alivia o sospirar! Y é que n-o seu peito zumba a voz qu' apagou a tumba, voz que, pese ô mundo enteiro, sempr-a oirá o corazón         do gaiteiro, do gaiteiro de Xixón.                     VI    Decî, leutoras, comigo ¡Como éste, cántos eu vin [p. 92] ¿Perguntais por quén o digo? Por vosotras e por min. ¿Non vedes, miñas leutoras, qu-ô facer tantas deloras morro de pena, tristeiro, mentras que as cantais ô són         do gaiteiro, do gaiteiro de Xixón?

© 2006 Biblioteca Virtual Galega