BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 109] Ao meu amigo Galo Salinas Rodríguez.    ¡Coidado s' é bonita! Nunca podo refrenar á pasión cando contempro os seus negriños ollos, que relocen mais qu' o sol cand' está ben limp' o ceo. ¿E cómo hei de poder s' os seus feitizos sempre véndoos estou no pensamento? ¡Qué morena, Dios santo, qué morena! Eu relouco d' amor sempre qu' a vexo. Qué boquiña tan cuca, que surrisa tan graciosa, si quer, fai cos seus beizos!    ¡Qué garrida rapaza! ¡Qué xeitosa! ¡Qué cintura, e qué corpo tan ben feito!    Eu que vin tantas nenas pol-o mundo, que da mesma hermosura eran espello, e que xa cavilaba que fuxira de min o amor, contándom' entre os vellos, [p. 110] ¿cál non seria á gran sorpresa miña, cand' â volta da mau, m' alcontro preso nas redes amorosas qu' os feitizos d' esta nena na miñ' alma teceron?    Mais teño que decirllo, non hay volta. ¿E s'ela non m' admite o parrafeo? Enton agachareime, e por si acaso, direill' ô corazon «estate quedo». ¿E si ela m'escoitara por fortúa? Mais qué m' ha d' escoitar send' eu tan feo, y ela a envexa das nenas mais garridas, hermosura que ô sol debe dar celos, a morena en quen Dios puxo mais gracia, que por ollos ten postos dous luceiros...    Mais, qu' estou eu falando, ¿e si m' escoita pra darm' unhas cabazas com' on tempro?    A verdá é qu' os homes somos libres pra escoller as mulleres que quixéremos; pero libres tan solo n' aparenza, pois no fondo do asunto, non é certo; porque todas as nosas libertades mátanas elas con non darnos creto.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega