BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 125] Al poeta regional y querido amigo mío Aureliano J. Pereira.    Escritores d'afora que ô gallego como tipo de mofa presentades, e saber a verdá non precurades antes de darlle á pruma un vil emprego, vide aqui, a aprender que vos guiades por un rutinarismo falso e cego. O gallego, xa fora, xa en Galicia, gana honores con quen lle fai xusticia.                          —    Ao burlarvos d'un probe que precura traballar pra vivir n'algun oficeo, ¿ô traballo, queredes por ventura, negarIle a proteucion que dais ô viceo? Quen ô traballo honra ten cordura, quen pensa d'outro modo non ten xuiceo. [p. 126] Ademais, coucearia como un mulo quen xuzgase a Madrid por ver un chulo.                          —    Traspasando colados e lameiras pol-o inverno, sin medo â neve fria, c'unhas codeas de pan nas faltriqueiras, á pasar van n'escola tod'o dia, dende os fillos das probes cortelleiras hastra o que herda facenda e fidalguia. E si tanto gallego hay de proveito é por lêr y-escribir todos afeito.                          —    Nas costumes de mozo é moderado; entusiasta é nas suas alegrias; da muller sempre é dôce namorado, e co mesmo poder manexa o arado qu'a moça, s'a mau ben, nas romarias; que onde loita un gallego frente a frente non ha naide que sea mais valente.                          —    Ese amor ô seu lar, en donde aniña xa a muller, xa chegada parentela, fai que sinta as tristuras da morriña cando lonxe da terra pensa n'ela. [p. 127] O amor que ten ô seu ben s'adiviña na propiedade, ô ver tanta parcela; porque sempre á un gallego é preferente ser pequeno señor, a gran sirviente.                          —    Relixioso, filósofo e honrado, temeroso da curea e da xusticia, tal as fai tal as pensa, con malicia, e por eso é muy pouco confiado. En listeza non cede un solo grado á calquera de fora de Galicia; que hay algun paisaniño pol-a aldea que lla pega ô que mais sabido sea.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega