Continuemos máis un pouco nosa camiñada polas costas do mar
Cantábrico e logo, a pouca distancia, encontramos a provincia de
Santander, tradicionalmente chamada de "A Montaña", que
posúe unha prodixiosa variedade de paisaxes, dende a costa poboada de
belas praias, ata as alturas dos "Picos de Europa", abundando
tamén os vales de tranquila e agreste beleza. É igualmente destacable
a súa evocadora riqueza arqueolóxica.
A abundancia de cavernas pré-históricas na
provincia, con ricos vestixios daquelas remotas e primitivas
civilizacións, amosan a existencia de numerosos núcleos de poboacións
na Idade da Pedra. A antiga Cantabria inmortalizouse pola súa heróica
resistencia dos nativos desta rexión frente ó poderio romano e foi,
posteriormente, un importante reducto da Reconquista ós árabes.
Durante a Idade Media, alcanzou grande prosperidade a Irmandade das
vilas da costa, cuxos barcos efetuavan a maior parte do comercio dos
mares do Norte. A costa santanderina conta con importantes portos de
renome internacional, podendo destacar: Castro Urdiales, vila de grande
carácter que posúe as praias de "Brazomar" e
"Oriñón". A igrexa de Santa Maria é o monumento gótico
máis importante da provincia. Laredo, porto comercial durante a Idade
Media, é hoxe un centro de veraneo de primeira orden. Santoña, situada
ao fondo de unha baía defendida por fortes costeiros, é famosa por sua
actividade pesqueira, conta con as praias de San Martín e Bérria.
Tódalas praias da provincia de Santander
caracterizanse pola extraordinaria finura de súa area e pola beleza de
seu horizonte natural.
O interior da provincia está poboado de
paisaxes de grande beleza, destacandose catro importantes núcleos
montañosos: na zona dos "Picos de Europa", con neve case todo
o ano, deben citarse os cumes de "Peña Vieja" (2613 m); Pico
Santa Ana (2.602m); Pico Cortés (2.370 m), Pico Tesoro (2.570 m).
Na arqueoloxia, Santander posúe unha riqueza
de vestixios pré-históricos notable. A Caverna de Altamira, próxima a
Santillana del Mar, calificase de Capela Sixtina da Arte Cuaternaria,
polo seu asombroso conxunto de pinturas rupestres, o máis notable do
mundo. Tamén non poden deixar de ser citadas as Cavernas de Puente
Viesgo e Ramales de Victoria, polos mesmos atributos que a anterior.
A arquitetura relixiosa está representada na
montaña por importantes exemplares de diversos estilos: é moito
característica a igrexa mozárabe de Santa María de Lebeña. Ao
soberbio conxunto románico pertenecen ás igrexas de Santa María de
Piosca, San Martín de Elines, Santa María de Bareyo, Santa María de
Yermo.
Son diversos os
pratos da coziña santanderina, especialmente os de peixes: sardiñas,
atun, así como o salmón pescado nos ríos da provincia e os mariscos
do Cantábrico. O folclore montañés é extraordinariamente rico e un
dos máis personais da Península Ibérica, con moita variedade de
romances e cancións. Destacase o "Baile do Ibio", polo seu
carácter guerreiro e milenario, único no folclore español, debendo
citarse tamén os típicas "Marzos" e os "Picayos",
entoados en honra á Virxe, así como os bailes o "Alo alto" e
"Alo llano".
En noso roteiro, agora estamos en terras das
Asturias, tamén no litoral do mar Cantábrico. A historia de Asturias
identificase totalmente con a historia de España. Significa o principio
da Reconquista cristá frente á invasión islámica, onde dous nomes se
destacan na resistencia ós islámicos: o Nobre visigodo "Pelayo",
que se refuxia nos montes próximos a Cangas de Onís, e "Covadonga".
As Asturias son a alvorada de España. Durante a pré-historia foi
densamente poboada, sendo testemuño diso as moitas cavernas que contén
pinturas e inscricións murais, entre as cais cabe destacar as de
Candamo, El Pidal, El Buxu e a extraordinaria gruta de "Tito
Bustillo" situada en Ribadesella, unha das tres máis importantes
do mundo.
Existe tamén unha infinidade de xazidas da
chamada cultura castrense (cultura celta), algunhas das cais xa foron
desenterradas, sendo asombroso nun deses poboados, o chamado Castro de
Coaña, situado no Concello do mesmo nome, na parte occidental do
territorio asturiano. Esa provincia foi a Terra dos astures, pobo
guerreiro, independente e vigoroso, que iniciou a Reconquista na batalla
de Covadonga em 772. A história de Asturias, sempre en pé de guerra
con os musulmanos, é pródiga en feitos históricos.
|
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas