Os
nórdicos da Europa, en peregrinación a Santiago de Compostela, na
Galiza, ó chegar a estas terras, despois de atravesaren a Franza e o
norte da Península Ibérica, dicían uns aos outros, "Jakobsland",
é dicir, estamos nas terras do Apóstolo Santiago. Isto nos dá unha
verdadeira dimensión do que representava o maior centro relixioso da
época para esplendor da Galicia pré-apostólica; abastada de
monumentos históricos, fecundada en cantares e lendas de orixe
celtibérica. Ler algúns textos de historiadores clásicos, sobre o
"Fin da Terra" (no latin, Finisterrae) coñecida na
época, é xustificar os motivos da tradición "xacobea". Na
Galiza, en tódolos templos, o Sol dá brillo e vida ás pedras e
figuras das fachadas onde van os devotos, despois de asistir ó culto,
agradecer con fervor a súa devoción.
Os camiños de Santiago eran percorridos non
apenas polos nórdicos europeos, pero, tamén por peregrinos da Europa
Occidental, na maioría das veces entrando pola cidade chamada de Puerta
de España, polo que os nativos desta rexión chamavan de "Camiño
de Artillería" ou "Camiño de Napoleón". Este camiño
é, na verdade, unha parte anterga da "Vía Romana", (Vía
Romana era unha estrada feita polos romanos para mellor dominar e
administrar a península ibérica), onde aínda hoxe se pode contemplar
a "Real Igrexa de Roncesvalles" que, segundo historiadores,
foi construída no local onde foron enterrados os corpos dos chefes
militares que acompañavan Carlos Magno na súa fracasada expedición
para ocupar a cidade de Zaragoza, na rexión de Aragón, cando foi
batido (vencido) no desfiladeiro histórico de "Roncesvalles",
no ano de 778 de nosa era.
Toda esa historia ou lenda —dende Carlos Magno
ata Roldán— provoca unha serie de emocións através do "Camiño
de Santiago ou Camiño Francés", no cal atópase, aínda, entre
outras reliquias épicas dos feitos hispánicos, un anaco de corrente
que protexía a tenda do mouro Amir Amumenim-Mohamed, da época da
batalla de "Navas de Tolosa", en 16 de Xulio de 1212 e que o
rei navarro "Sancho el Fuerte" cortou con súa espada. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas