BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Volto a andar por estes fondos e vellos camiños, ando polo monte, por vereas e corredoiras onde alegres cantaban e rían os viciños. Agora xa non escoito a tantos andando nen risadas nen o chorar dos meniños, nen os paxaros que sorrían cantando. Non escoito máis os pasos nen as alegrías daqueles meus tempos de rapaciño, apenas, un tic-tac na eira algúns días. A maioría está para sempre a dormir, está dormindo o sono da eternidade onde a escuridade non os deixa sorrir. Na aurora, o Sol brilla no horizonte, el parece querer sorrir ó lonxe, alá, no Outeiro do Boi, atrás do monte. Ó despertar só oía cantar os paxaros e algunhas pisadas moi silenciosas dos pasos suaves dos sexaxenarios. Agora, ando sobre pedras alfombradas, camiño con catro pernas redondas, por camiños vecinais e estradas.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega