BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Vexo estas costas cheas de buracos, buracos cheos de toxos e silvas, elas xa non teñen máis carreiros, por onde outrora subía e baixava coa saqueta de levar a merenda. Vexo aínda, ben de mañáciña a xeada nos cómaros de Fontes, camiños que meus zocos pisarón, zocos coas zamancas de bidoeiro, zamancas cavadas coa vella aixola. Zamancas feitas xunto á lareira, zocos de coiro de boi untados co pingo gardado no xerro vello, tombas cortadas dos zocos vellos, birós ben clavados coa mostacilla. Subo a costa, ben cediño, hilariante co pantalón de pana comprado cos cartos que gañei nas minas da costa, subo coa xiada no camiño, agarimado coa zamarra emprestada e gorra empinada. Estes carreiros veredas e espranadas, que falavan comigo nas madrugadas, cos queixumes e haies das bágoas ó pisar cos meus zocos en chancadas, marcando cada anaco coas chapras. Estas minas da costa e campanario, por onde traballei, crecin e chorei, cabei o barro e fixen o transporte polos carreiros pra batea-lo na fonte, metal de estaño que saía relumbrando. Minas de Xirarga, que contan as lendas dos tempos pisados por cabalos mouros, nestas galerías e buracos do sobreiro onde se traballava pra ganar a vida, pá e pico, ó sol e chuvia, cun sombreiro.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega