BVG     Atrás    Índice de Páxinas

4. Asemblea O rei Magnus, sentado nun trono flanqueado por catro cabaleiros. A un lado, Tor.

MAGNUS

Os deuses proxectaron este mundo talvez para unha longa duración. Cumpramos co propósito dos deuses. Xa que impartir xustiza é laborioso, non temos que gastarnos nun só día; fagamos un receso. ¡Ola, Tor!

Tor adiántase e inclínase ante Magnus.

TOR

Señor, veño ante vós para ofrecervos a miña fiel diponibilidade.

MAGNUS

Que acepto sempre. ¿Como anda o mundo alá en Islandia?

TOR

Frío, maxestade, mais visitado polos bacallaos.

MAGNUS

E, polo visto, polas moscas.

TOR

Certo, señor: pasmosamente este verán sufrimos unha praga deses bichos.

MAGNUS

¿Quen fan tanto barullo aí afora?

UN CABALEIRO

Señor, a vosa garda, que a empurróns divírtese xogando cun xigante.

MAGNUS

¡Ah!... Tor, alégrame volver a verte. ¿Que xente do teu séquito desexas incorporar á miña garda?... ¿Que?, ¿un xigante?

O CABALEIRO

Recén chegado, rei: un rústico que ri mentres lle baten.

MAGNUS

Será que sente os golpes como cóxegas... Diciamos, Tor, qué homes dos que traes tes intención de incorporar á garda.

TOR

O meu irmán está comigo.

MAGNUS

¿Si? Se se parece a ti, agradarame.

TOR

Non é moi parecido a min, señor.

MAGNUS

Quizais a pesar diso me compraza. ¿Que diferencias notas entre vós?

TOR

Señor, eu non me teño por perfecto, mais el, sendo moi grande e vigoroso, ten de fealdade o que de mente obtusa.

MAGNUS

E sen embargo, pode ser bo home.

TOR

Pode, señor, se iso significa que é moi tranquilo e non se ten en conta que xa de mozo non mostraba siso.

MAGNUS

Máis me interesa como é el agora. ¿Sabe coidarse?

TOR

Non enteiramente; hai que vixialo sen descanso.

MAGNUS

Entón ¿por que saíches nesas condicións con el fóra de Islandia? No estranxeiro darache máis problemas.

TOR

Maxestade, o que posuímos é común a ambos, mais el non se aproveita moito diso, pois nunca do diñeiro se ocupou e sempre me deixou a min con todo. Considerei que non sería xusto negarlle o pouco que me ten pedido: acompañarme aquí. Ademais, eu coidaba que tamén el podería beneficiarse, como tantos outros, da dita que de vós recibe a xente, como el puidese vervos.

MAGNUS               Quero velo.

TOR

É o xigante de que vos falaron.

MAGNUS

Dicídelles que o deixen e traédemo. Saen os cabaleiros. Mesmo unha besta acaba por domarse, mesmo un metal difícil se moldea: ¿que non habemos esperar dun home?

Volven a entrar os cabaleiros con Greidar, que se inclina ante Magnus.

Di pronto canto teñas que dicirme, que hai moita xente que aínda debo oír. Estamos nun receso da sesión.

GREIDAR

Eu, señor rei, non vin nunca un receso, pero non sei de cousa máis fermosa que ese receso en que te sentas ti.

MAGNUS

Isto é un trono. Sígueme falando.

GREIDAR

Só quero verte, señor rei.

MAGNUS

Moi ben, xa me estás vendo.

GREIDAR               Pero non abondo.

MAGNUS

¿Como hei facer entón? ¿Queres que me erga?

GREIDAR

¡Ben me gustaría!

MAGNUS

Pois xa está. ¿Abonda?

GREIDAR

Aínda non, nin moito menos. Habías levantar agora o manto.

MAGNUS

Primeiro falaremos algo diso. Sei que na túa terra hai xente audaz e maliciosa frente aos seus caudillos, e eu non quixera crer que agora intentas burlarte ti tamén de min.

GREIDAR

Señor, ninguén é quen de se burlar de ti nin de mentirche.

MAGNUS, levantando o manto

Entón mírame a gusto.

GREIDAR

É o que estou facendo.

MAGNUS               ¿Vesme ben?

GREIDAR

Agora si, señor, case todiño; e o que non vexo podo adiviñalo.

MAGNUS

¿Notas algún defecto en min?

GREIDAR               Ningún.

MAGNUS

Seica esaxeras.

GREIDAR

¡Deus me libre diso! Se non mereces o que penso e digo, ao falar ben dos outros homes méntese.

MAGNUS

Noto un asomo en ti de cortesán.

GREIDAR

Porque nacín á beira dunha corte.

MAGNUS

Pero son eu de quen se está falando... Intenta ver en min algún defecto.

GREIDAR

Tes un dos ollos máis arriba que o outro.

MAGNUS

Só un home mo notou antes ca ti: meu pai.

GREIDAR               Mais non por iso vales menos.

MAGNUS

¿Canto cres ti que vallo?

GREIDAR

Vintenove moedas

MAGNUS               ¿Por que xusto vintenove?

GREIDAR

Señor, porque é o máximo posible; por trinta se vendeu a Xesucristo.

MAGNUS

Agora vas facer o mesmo que eu. Quérote ver. Estende e abre as mans... Levanta a roupa...

GREIDAR               ¿Vesme algún defecto?

MAGNUS

As mans, moi sucias; o demais, igual.

GREIDAR

Tamén para o meu ver ando moi sucio, pero non podo andar máis limpo, rei.

MAGNUS

¿Por que?

GREIDAR               Señor, pois porque non me lavo.

MAGNUS

Tampouco está moi limpo o teu vestido.

GREIDAR

E eu non me debo queixar del tampouco; lévoo pegado desde hai cinco anos.

MAGNUS

En canto a ti, xamais eu tiña visto home máis grande e feo.

GREIDAR

Dinmo todos. ¿Non ves ningunha cousa que che agrade?

MAGNUS

Teu irmán díxome que es moi pacífico.

GREIDAR

Diría, pero eu non estou seguro.

Entra Aslak coa cabeza vendada.

ASLAK

¡Xustiza, rei! ¡Botade ese Greidar de diante vosa, oh ínclito e «maléfico» que tanto ben nos tedes feito a todos! ¡Botádeo, ai, da vosa «magnicencia», oh tribunal supremo, sabio, «ínfimo»! ¡Rei Magnus, ese home é unha besta!

MAGNUS

¿E vós quen sodes?

ASLAK               O xuíz Aslak.

MAGNUS

Moi ben falades, xuíz Aslak. Por iso vou desculparvos que me interrompésedes. E fólgome de descubrir que hai xuíces tan instruídos en Noruega.

ASLAK

Eu exercer exerzo alá en Islandia, mais, se vos prace, veño aquí a Noruega. Entendo en «lardocinios», «homecilios», roubos de ovellas (con perdón, señor), adultos, adulterios, sustitutos e prostitutos, e por riba diso, tamén podo xulgar en rebeldía.

MAGNUS

Prefiro que xulguedes en Islandia.

ASLAK

Teña eu xustiza e volverei alá. ¡Ese por pouco rómpeme a cabeza!

MAGNUS

Dignádevos contarnos qué pasou.

ASLAK

Señor, antes importa que saibades que houbo invasión de moscas no país este verán pasado.

MAGNUS               Estou sabido.

ASLAK

Pois ben, sabede agora que a ese home, que non se lava desde que naceu, este verán houbérono comer as moscas, non saíndolle da cara. Un día oíu dicir a un seu veciño que me ía vir a min dar parte doutro que o molestara, e decidiu nun pulo tamén el virme a dar parte das moscas. Pero é mellor, señor, que «precedamos» a refacer os feitos como foron exactamente.

MAGNUS               ¿Credes que é preciso?

ASLAK

Unha completa «restrución» dos feitos xamais a omito no «precedemento». Así veredes cómo xulga Aslak por se vos cómpre copiar del o método. ¡A ver!

GREIDAR               ¿A ver o que?

ASLAK

Reproduzamos... quero dicir, babión, que repitamos os feitos e as palabras como foron.

GREIDAR

¿Tal como foron?

ASLAK               Iso.

GREIDAR               Non se pode.

ASLAK

¿Por que, lapón?

GREIDAR

¡Ai!, porque é outono e aquelo foi ao fin deste verán.

ASLAK

Pois imaxina que é verán aínda.

GREIDAR

Non dou.

ASLAK               ¿Por que non dás?

GREIDAR               Faltan as moscas.

ASLAK

¡Oh ti, que non naciches para home, o ser con máis maxín que hai no Universo! ¡E menos para seres o rei Magnus, o xuíz Aslak!... Vexamos, paparolo: ti fala e fai coma se houbese moscas.

GREIDAR

Cómpreme un pao á man.

ASLAK

Pois velo aí. ¡Empeza xa coa «restrución» dos feitos!

GREIDAR

«Eu veño aquí a dar parte das moscas, que me molestan moito este verán.»

ASLAK

«Pois non lles fagas caso, ho.»

GREIDAR

«¿Que non? ¡Eu quéroas castigar!».

ASLAK

«Pois mira, ho: agarra un pao, e cando vexas unha, ¡pumba! zorrégalle un bo golpe.»

GREIDAR               «Ben.»

Greidar colle o pao e bate dúas veces na cabeza de Aslak, que se derruba.

MAGNUS

¿Por que fixeches iso, home?

GREIDAR

Rei, porque na calva tiña dúas moscas.

TOR, despois de examinar a Aslak no chan.

¡E menos mal que só se desmaiou!... ¡Ai desventura miña en forma humana!... Señor, debo escusarme polo irmán, e rógoche de me outorgares irme pronto con el para evitar máis males.

MAGNUS

Non, este mal causouno a propia vítima por dúas veces. Cabaleiros, ei: levade uns o desmaiado, outros aquel que o desmaiou.

Dous cabaleiros saen con Aslak.

Greidar, agarda. Teu irmán Tor pode quedar aquí, no me palacio, outono e mais inverno, cun home ou dous dos seus que escolla el. En canto a ti, tamén serás meu hóspede, pero a distancia, pois convén enviarte a onde non haxa demasiada xente. Saen.

HOMES E MULLERES

Envíelo, rei, a onde o envíes, campos ou rúas, vixíeno e non te fíes, que alí ha facer das súas.

5. Diante dunha granxa Greidar dorme deitado á porta. Entran catro cabaleiros.

CABALEIRO 1.º

¿Cantos lugares van en que o deixamos morando con alguén?

CABALEIRO 2.º

Con este, sete, e a punto está de se acabar o inverno.

CABALEIRO 3.º

¡A máis dunha pousada cada mes!

CABALEIRO 4.º

¡E a trinta golpes e noventa mofas cada semana!

CABALEIRO 1.º

Pero el a todo ten respondido con paciencia.

CABALEIRO 2.°

Ten, pero facendo sempre o que lle peta.

CABALEIRO 3.°

Si. Mesmo cando quixo seu irmán vestilo cunha roupa cortesá, el díxolle: «Non, gracias, irmanciño; non quero que máis nada me procures. Xa eu me vestirei con boa roupa gañándoa por min mesmo calquer día a unha cuadrilla de señores parvos.»

CABALEIRO 4.°

E aí o tedes, desde aquela audiencia: limpo e con roupa limpa da máis pobre.

CABALEIRO 1.º

Deitándose no chan vaina lixar. ¿E que dirá o seu novo amo ao velo sen traballar? Ketil é un estúpido, certo; pero tamén é un granxeiro moi cobizoso. Non lle agradará alimentar o ocio dun imbécil.

GREIDAR, despertando.

¿Falades de vós mesmos?

CABALEIRO 1.º               Non, Greidar.

GREIDAR

Coidei que falabades de vós mesmos.

CABALEIRO 2.°

Vimos a ver cómo che vai co amo.

GREIDAR

Vides a ver qué desatinos fago para despois contarllos ao rei Magnus.

CABALEIRO 3.°

Non, home, non.

GREIDAR

Entón máis vale así. Tocante a min, non podo estar mellor: a penas como, pero non traballo.

CABALEIRO 4.°

Non é moi boa cousa.

GREIDAR

Tes razón, pero obrigoume a iso o novo amo. A penas me botaba de comer desque cheguei; asi que, aos sete días, deixei caer os brazos.

CABALEIRO 1.º

¿E Ketil quedou de acordo?

GREIDAR

Moito non quedou, pero cerrou comigo un trato.

CABALEIRO 2.°               ¿Cal?

GREIDAR

Que ao longo de tres días me deixaba comer o que eu quixese. Van tres días e xa lle vos comín catro carneiros.

CABALEIRO 3.º

Pois ¡bo proveito!

GREIDAR

Gracias. Foime fácil porque apartei os cornos. Preferín deixalos para vós.

CABALEIRO 4.°               ¿E iso é todo?

GREIDAR

É a metade, haivos algo máis: a cambio, eu debereille traballar durante un mes en todo o que me mande, por tres cuncas de caldo cada día. E o mes empeza hoxe.

CABALEIRO 1.º               ¡Miñaxoia!

CABALEIRO 2.°

¡Malpocadiño!

GREIDAR               ¿E logo?... Eu aceptei

coa condición de que só hai tres cousas que non me mande, pois non podo eu.

CABALEIRO 3.°

¿Que cousas son?

GREIDAR

Cortarlle o pelo ao monte, cargar o mar ás costas e nun día facer o que se debe en todo o ano.

CABALEIRO 4.°

¡Que tolo es!

CABALEIRO 1.º               ¡Vai derrearte, e ben!

GREIDAR

¿Vós que apostades a que gaño eu, señores cordos?

CABALEIRO 1.°

Os cabalos nosos en contra de dez paos sobre o teu lombo.

GREIDAR

Teredes que volver a pé a Nidaros.

Sae Ketil da casa.

KETIL

Señores, aproveito que viñestes para encargarvos de rogarlle ao rei que nunca máis me mande un prosma así. Greidar, chegouche o día do traballo. Vai cortar leña ao monte.

GREIDAR

¡Ai!, non podo; a leña dana as árbores, e as árbores o pelo son do monte.

KETIL

Pois entón, vai a por auga.

GREIDAR

¡Fóseme posible! Ti sabes que a auga toda vén do mar e que eu non podo, ¡ai!, co mar ás costas.

KETIL

Pois logo, esterca as hortas.

GREIDAR

¡Ben quixera! Mais sabes que non vou poder nun día facer o que se debe en todo o ano.

KETIL

¡Levádeo ou comerame máis carneiros!

Entra na casa.

GREIDAR

Levar tereivos que eu levar a vós, pois veño de gañarvos os cabalos.

CABALEIRO 1.º

Con outra aposta os recuperaremos.

GREIDAR

Iso, señores, se eu acepto a aposta.

CABALEIRO 2.°

Aceptarás, que tes bo corazón e nunca deixarás uns cabaleiros sen os cabalos.

GREIDAR

Mais sen roupa, si, por serdes cabaleiros, non roupeiros. Apóstovos a roupa ao que queirades.

Ketil asómase a unha fiestra.

CABALEIRO 3.°

¿Ao que queiramos?

GREIDAR               Iso.

CABALEIRO 4.°

Pois prepárate: nós apostamos a que non darás bebido todo o mar.

GREIDAR

Acepto a aposta. Se bebo todo o mar, gaño esa roupa e quedo cos cabalos; se non dou, levades os cabalos entre as pernas.

CABALEIRO 1.º

Moi ben. Aí tes o mar: ponte a bebelo.

GREIDAR

¿Todo?

CABALEIRO 1.º               Talmente, como se apostou.

GREIDAR

¡Ai, ai, señores! Efectivamente: dixen que bebería todo o mar, mais non os ríos que desaugan nel. Desviádelleme todos eses ríos e póñome a cumprir o que apostamos.

KETIL

¡Ai cabaleiros!, ¡esta foivos boa! ¡Pois si que vos pillou tamén a vós!

GREIDAR

Pillei, pero os cabalos vou volvérllelos, que eu ando máis á présa aínda a pé. Señores, despoxádevos da roupa na casa de Ketil, o dos carneiros. Ketil, catro pipotes, por favor; a cambio de tres xogos relucentes de dous zapatos, calzas, xubón, gola e túnica e sombreiro cunha pluma. A min para volver bástame un xogo. Entran na casa.

HOMES E MULLERES

Rei Magnus, aí che vai aquel que fai e desfai. Aos que o burlaban, burlounos, e a nós pasmados deixounos.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega