JOÁN NÚNEZ CAMANEZ [B 651 / V 252]
Se eu, mia
filha, for voss'amigo veer, por que morre d'amor e non pode
viver, iredes
comigu'i? Par Deus, mia madr',
irei!
Pois vos quer tan gran ben que non pode guarir, dizede-mi üa
ren: pois eu lá quero ir, iredes
comigu'i? Par Deus, mia madr',
irei!
Sempre lh'eu coita vi por vós e morte ha i. Filha, pois vou
i e mig'outren non vai, iredes
comigu'i? Par Deus, mia madr',
irei!
JOÁN NÚNEZ CAMANEZ [B 652 / V 253]
Vistes, filha, noutro
día u vos dix'eu que gran prazer eu havía d'irdes veer voss'amigo que
morría? Non vo-lo dix'eu por seu ben, mais porque mi dissera quen no
viu, que ja non guarría.
Por al vos non mandaría veé-lo; mais oí
dizer a quen no viu assí jazer que tan coitado jazía que ja non guarría
per ren. Mando-vo-lo veer por én, por mal que vos dele sería.
E,
porque non podería falar-vos, nen vos conhocer, nen de vós
gasalhad'haver, pero vos gran ben quería, mandei-vo-lo veer entón. Por
aquesto que por al non, filha, par santa María.
JOÁN PÉREZ DE
AVOÍN [B 666 / V 269]
Vistes, madre, quando meu amigo pos que verría
falar comigo? Hoje día cuidades que
venha?
Vistes, u jurou que non houvesse nunca de min ben, se non
veesse? Hoje día cuidades que
venha?
Viste-las juras que jurou entón, que verría sen mort'ou sen
prisón? Hoje día cuidades que
venha?
Viste-las juras que jurou alí, que verría, e jurou-as per
mí. Hoje día cuidades que
venha?
JOÁN PÉREZ DE AVOÍN [B 673 / V 275]
Amigo, pois me
leixades e vos ides alhur morar rogu'eu a Deus, se tornades aquí por
comigo falar, que non hajades,
amigo, poder de falar comigo.
E, pois
vós vos ir queredes e me non queredes creer, rog'a Deus, se o fazedes e
tornardes por me veer, que non hajades,
amigo, poder de falar comigo.
Pois non
catades mesura, nen quanto vos eu fiz de ben, rog'a Deus, se per
ventura tornardes por mi dizer ren, que non
hajades, amigo, poder de falar
comigo.
Pois vos ides sen meu grado e non dades nada por
mí, rogu'eu a Deus, se coitado fordes e tornardes
aquí, que non hajades,
amigo, poder de falar comigo.
JOÁN
PÉREZ DE AVOÍN [B 674 / V 276]
Amig'houv'eu a que quería ben, tal
sazón foi, mais ja migo non hei a que ben queira, nen o haverei, enquanto
viva ja per üa ren: ca mi mentiu o que mi
soía dizer verdad'e nunca mentía.
E mui
pouc'ha que lh'eu oí jurar que non quería ben outra molher senón mí, e sei
eu que lho quer, e por esto non poss'en ren
fiar, ca mi mentiu o que mi
soía dizer verdad'e nunca mentía.
Máis
me fiava per el ca per mí, nen ca per ren que no mundo viss'al, e
mentiu-m'ora tan sen guisa mal que non fiarei en ren des
aquí, ca mi mentiu o que mi
soía dizer verdad'e nunca mentía.
E, se
outr'houvesse, mentir-m'-ía, pois mi mentiu o que non mentía.
JOÁN
SERVANDO [B 1145 / V 737]
A San Servando foi meu amigo e, porque non
veo falar migo, direi-o a
Deus e chorarei dos olhos meus.
Se o
vir, madre, serei cobrada e, porque me tëedes
guardada, direi-o a
Deus e chorarei dos olhos meus.
Se m'el
non vir, será por mi morto, mais, porque m'el fez atán gran
torto, direi-o a
Deus e chorarei dos olhos meus.
JOÁN
SERVANDO [B 1146 / V 738]
Ora van a San Servando donas fazer romaría e
non me leixan con elas ir, ca log'alá
iría, porque ven i meu amigo.
Se eu
foss'en tal companha de donas, fora guarida, mais non quis hoje mia madre que
fezess'end'eu a ida, porque ven i meu
amigo.
Tal romaría de donas vai alá, que non ha par, e fora hoj'eu con
elas, mais non me queren leixar, porque ven i
meu amigo.
Nunca me mia madre veja, se dela non for vingada, porque
hoj'a San Servando non vou e me ten
guardada, porque ven i meu
amigo.
JOÁN SERVANDO [B 1147 / V 739]
A San Servand', u ora
van todas orar, madre velida, por Deus vin-vo-lo
rogar que me leixedes alá
ir, a San Servand', e, se o meu amigo
vir, leda serei, por non mentir.
Pois mi
dizen do meu amigo ca i ven, madre velida e senhor, faredes
ben que me leixedes alá
ir, a San Servand', e, se o meu amigo
vir, leda serei, por non mentir.
Pois
todas i van de grado oraçón fazer, madre velida, por Deus venho-vo-lo
dizer, que me leixedes alá
ir, a San Servand', e, se o meu amigo
vir, leda serei, por non
mentir.
JOÁN SOÁREZ COELHO [B 679 / V 281]
Foi-s'o meu amigo
d'aquí noutro día coitad'e sanhud'e non soub'eu ca s'ía, mais, ja que o
sei, e por santa María e que farei eu,
louçãa?
Quis el falar migu'e non houve guisado e foi-s'el d'aquí
sanhud'e mui coitado e nunca depois vi el nen seu
mandado, e que farei eu, louçãa?
Quen
lh'ora dissesse quan trist'hoj'eu sejo e quant'hoj'eu, mui fremosa,
desejo falar-lh'e veé-l'e, pois que o non
vejo, e que farei eu, louçãa?
JOÁN
SOÁREZ COELHO [B 680 / V 282]
Amigo, queixum'havedes de mí, que non
falo vosco, e, quant'eu de vós conhosco, nulha parte non
sabedes de quan muito mal,
amigo, sofro, se falardes migo,
nen de
com'ameaçada fui un día pola ida que a vós fui e ferida; non sabedes
vós en nada de quan muito mal,
amigo, sofro, se falardes migo.
Des que
souberdes mandado do mal muit'e mui sobejo que mi fazen, se vos
vejo, entón mi haveredes grado de quan muito
mal, amigo, sofro, se falardes migo,
e
pero, se vós quiserdes que vos fal'e que vos veja, sol non cuidedes que
seja, se vós ante non souberdes de quan
muito mal, amigo, sofro, se falardes
migo.
JOÁN SOÁREZ COELHO [B 682 / V 284]
Hoje quer'eu meu
amigo veer, porque mi diz que o non ousarei veer mia madre; de pran,
veé-lo-ei e quero tod'en ventura meter, e
des i saia per u Deus quiser.
Por én qual coita mi mia madre ten que o
non veja; no meu coraçón hei hoj'eu posto, se Deus mi perdón, que o veja e
que lhi faça ben, e des i saia per u Deus
quiser.
Pero mi o ela non quer outorgar, i-lo-ei veer alí u m'el
mandou, e por quanta coita per mi levou farei-lh'eu est'e quanto m'al
rogar, e des i saia per u Deus
quiser.
Ca diz o vervo ca non semeou milho quen passarinhas
receou.
JOÁN SOÁREZ COELHO [B 685 / V 287]
Amigas, por Nostro
Senhor, andade ledas migo, ca puj'antre mia madr'amor e antr'o meu
amigo, e por aquest'ando
leda: gran dereit'hei a andar
leda e andade migo ledas.
Pero mia madre
non foss'i, mandou-mi que o visse; nunca tan bon mandad'oí, come quando
mi o disse, e por aquest'ando
leda: gran dereit'hei a andar
leda e andade migo ledas.
E mandó-o migo
falar; vedes que ben mi ha feito e venho-mi-vos én loar, ca pugi ja
assí o preito, e por aquest'ando
leda: gran dereit'hei a andar
leda e andade migo ledas.
JOÁN
SOÁREZ COELHO [B 687 / V 289]
Filha, direi-vos üa ren que de
voss'amigu'entendí e filhad'algún conselh'i: digo-vos que vos non quer
ben. Madre, creer-vos-ei eu d'al
e non
desso, per bõa fe, ca sei que mui melhor ca si me quer, nen que m'eu quero
mí. Mal mi venha, se assí é. Madre,
creer-vos-ei eu d'al,
mais non desso, ca'ssí lhe praz de me veer que,
pois nací, nunca tal prazer d'home vi. Filha, sei eu que o non
faz. Madre, creer-vos-ei eu d'al,
mais
non vos creerei per ren que no mundo ha que queira tan gran
ben.
JOÁN SOÁREZ COELHO [B 689 / V 291]
Fui eu, madre, lavar
meus cabelos a la fonte e paguei-m'eu
d'elos e de mí, louçana.
Fui eu, madre,
lavar mias garcetas a la fonte e paguei-m'eu
delas e de mí, louçana.
A la fonte e
paguei-m'eu deles, alo achei, madr', o senhor
deles e de mí, louçana.
Ante que me eu
d'alí partisse, fui pagada do que me el
disse e de mí, louçana.
JOÁN SOÁREZ
COELHO [B 690 / V 292]
Ai, Deus a vó-lo digo: foi-s'or'o meu
amigo, e se o verei, velida!
Quen
m'end'ora soubesse verdad'e mi dissesse, e
se o verei, velida!
Foi-s'el mui sen meu grado e non sei eu
mandado, e se o verei, velida!
Que
fremosa que sejo, morrendo con desejo, e se
o verei, velida.
JOÁN VÁSQUIZ DE TALAVEIRA [B 789 / V 373]
O
meu amigo, que eu sempr'amei de-lo primeiro día que o vi, houv'el un día
queixume de mí, non sei porque, mais logo lh'eu
guisei que lhi fiz de mí queixume
perder; sei-m'eu com'e non o quero
dizer.
Porque houve el queixume, os meus olhos choraron muito con
pesar que eu houv'én, poi-lo vi assanhar escontra mí, mais guisei eu, par
Deus, que lhi fiz de mí queixume
perder; sei-m'eu com'e non o quero
dizer.
Houv'el de mí queixum'e üa ren vos direi que mi avëo des
entón: houv'eu tal coita no meu coraçón que nunca dormí e guisei por
én que lhi fiz de mí quixume
perder; sei-m'eu com'e non o quero
dizer.
E quen esto non souber entender nunca én máis por mí pode
saber.
JOÁN VÁSQUIZ DE TALAVEIRA [B 791 / V 375]
Conselhou-mi
üa mia amiga que quisess'eu a meu amigo mal e ar dix'eu, pois m'en partí:
«Atal rogu'eu a Deus que el me maldiga, se
eu nunca por amiga tever a que mi a mí atal
conselho der
qual mi a mí deu aquela que os meus olhos logo os entón
fez chorar; por aquel conselho que mi foi dar vos jur'eu que nunca mi
valha Deus, se eu nunca por amiga
tever a que mi a mí atal conselho
der
qual mi a mí deu aquela que poder non ha de si nen doutra
conselhar, e Deu-la leixe desto mal achar e a min nunca mi mostre
prazer, se eu nunca por amiga
tever a que mi a mí atal conselho
der».
A que mi a mí tal conselho der filhe-x'o pera si, se o
quiser.
JOÁN ZORRO [B 1148a/V 751]
Quen visse andar
fremosinha, com'eu vi, d'amor coitada e tan muito namorada que,
chorando assí dizía: «Ai amor,
leixedes-m'hoje de so-lo ramo
folgar e depois treides-vos
migo meu amigo demandar».
Quen visse
andar a fremosa, com'eu vi, d'amor chorando e dizendo e rogando, por
amor da Gloriosa: «Ai amor,
leixedes-m'hoje de so-lo ramo
folgar e depois treides-vos
migo meu amigo demandar».
Quen lhi
viss'andar fazendo queixumes d'amor d'amigo, que ama e, sempre
sigo chorando, assí dizendo: «Ai amor,
leixedes-m'hoje de so-lo ramo
folgar e depois treides-vos
migo meu amigo demandar».
JOÁN ZORRO
[B 1149a / V 752]
Os meus olhos e o meu coraçón e o meu lume foi-se
con el-Rei! Quen ést', ai filha, se Deus vos perdón? Que mi o digades
gracir-vo-lo-ei. Direi-vo-l'eu e, pois que o
disser, non vos pes, madre, quand'aquí
veer.
Que coit'houv'ora el-Rei de me levar quanto ben havía, nen hei
d'haver! Non vos ten prol, filha, de mi o negar, ante vo-lo terrá de mi o
dizer. Direi-vo-l'eu e, pois que o
disser, non vos pes, madre, quand'aquí
veer.
JOÁN ZORRO [B 1150a / V 753]
Per ribeira do río vi
remar o navío, e sabor hei da
ribeira.
Per ribeira do alto vi remar o
barco, e sabor hei da ribeira.
Vi remar
o navío; i vai o meu amigo, e sabor hei da
ribeira.
Vi remar o barco; i vai o meu
amado, e sabor hei da ribeira.
I vai o
meu amigo, quer-me levar consigo, e sabor
hei da ribeira,
I vai o meu amado, quer-me levar de
grado, e sabor hei da ribeira.
|