Cantigas de amigo

Páxina Anterior

Parte nº 6

Páxina Seguinte

amigo006.html

JOÁN NÚNEZ CAMANEZ [B 651 / V 252]

—Se eu, mia filha, for
voss'amigo veer,
por que morre d'amor
e non pode viver,
     iredes comigu'i?
     —Par Deus, mia madr', irei!

—Pois vos quer tan gran ben
que non pode guarir,
dizede-mi üa ren:
pois eu lá quero ir,
     iredes comigu'i?
     —Par Deus, mia madr', irei!

—Sempre lh'eu coita vi
por vós e morte ha i.
Filha, pois vou i
e mig'outren non vai,
     iredes comigu'i?
     —Par Deus, mia madr', irei!



JOÁN NÚNEZ CAMANEZ [B 652 / V 253]

Vistes, filha, noutro día
u vos dix'eu que gran prazer
eu havía d'irdes veer
voss'amigo que morría?
Non vo-lo dix'eu por seu ben,
mais porque mi dissera quen
no viu, que ja non guarría.

Por al vos non mandaría
veé-lo; mais oí dizer
a quen no viu assí jazer
que tan coitado jazía
que ja non guarría per ren.
Mando-vo-lo veer por én,
por mal que vos dele sería.

E, porque non podería
falar-vos, nen vos conhocer,
nen de vós gasalhad'haver,
pero vos gran ben quería,
mandei-vo-lo veer entón.
Por aquesto que por al non,
filha, par santa María.



JOÁN PÉREZ DE AVOÍN [B 666 / V 269]

Vistes, madre, quando meu amigo
pos que verría falar comigo?
     Hoje día cuidades que venha?

Vistes, u jurou que non houvesse
nunca de min ben, se non veesse?
     Hoje día cuidades que venha?

Viste-las juras que jurou entón,
que verría sen mort'ou sen prisón?
     Hoje día cuidades que venha?

Viste-las juras que jurou alí,
que verría, e jurou-as per mí.
     Hoje día cuidades que venha?



JOÁN PÉREZ DE AVOÍN [B 673 / V 275]

Amigo, pois me leixades
e vos ides alhur morar
rogu'eu a Deus, se tornades
aquí por comigo falar,
     que non hajades, amigo,
     poder de falar comigo.

E, pois vós vos ir queredes
e me non queredes creer,
rog'a Deus, se o fazedes
e tornardes por me veer,
     que non hajades, amigo,
     poder de falar comigo.

Pois non catades mesura,
nen quanto vos eu fiz de ben,
rog'a Deus, se per ventura
tornardes por mi dizer ren,
     que non hajades, amigo,
     poder de falar comigo.

Pois vos ides sen meu grado
e non dades nada por mí,
rogu'eu a Deus, se coitado
fordes e tornardes aquí,
     que non hajades, amigo,
     poder de falar comigo.



JOÁN PÉREZ DE AVOÍN [B 674 / V 276]

Amig'houv'eu a que quería ben,
tal sazón foi, mais ja migo non hei
a que ben queira, nen o haverei,
enquanto viva ja per üa ren:
     ca mi mentiu o que mi soía
     dizer verdad'e nunca mentía.

E mui pouc'ha que lh'eu oí jurar
que non quería ben outra molher
senón mí, e sei eu que lho quer,
e por esto non poss'en ren fiar,
     ca mi mentiu o que mi soía
     dizer verdad'e nunca mentía.

Máis me fiava per el ca per mí,
nen ca per ren que no mundo viss'al,
e mentiu-m'ora tan sen guisa mal
que non fiarei en ren des aquí,
     ca mi mentiu o que mi soía
     dizer verdad'e nunca mentía.

E, se outr'houvesse, mentir-m'-ía,
pois mi mentiu o que non mentía.



JOÁN SERVANDO [B 1145 / V 737]

A San Servando foi meu amigo
e, porque non veo falar migo,
     direi-o a Deus
     e chorarei dos olhos meus.

Se o vir, madre, serei cobrada
e, porque me tëedes guardada,
     direi-o a Deus
     e chorarei dos olhos meus.

Se m'el non vir, será por mi morto,
mais, porque m'el fez atán gran torto,
     direi-o a Deus
     e chorarei dos olhos meus.



JOÁN SERVANDO [B 1146 / V 738]

Ora van a San Servando donas fazer romaría
e non me leixan con elas ir, ca log'alá iría,
     porque ven i meu amigo.

Se eu foss'en tal companha de donas, fora guarida,
mais non quis hoje mia madre que fezess'end'eu a ida,
     porque ven i meu amigo.

Tal romaría de donas vai alá, que non ha par,
e fora hoj'eu con elas, mais non me queren leixar,
     porque ven i meu amigo.

Nunca me mia madre veja, se dela non for vingada,
porque hoj'a San Servando non vou e me ten guardada,
     porque ven i meu amigo.



JOÁN SERVANDO [B 1147 / V 739]

A San Servand', u ora van todas orar,
madre velida, por Deus vin-vo-lo rogar
     que me leixedes alá ir,
     a San Servand', e, se o meu amigo vir,
     leda serei, por non mentir.

Pois mi dizen do meu amigo ca i ven,
madre velida e senhor, faredes ben
     que me leixedes alá ir,
     a San Servand', e, se o meu amigo vir,
     leda serei, por non mentir.

Pois todas i van de grado oraçón fazer,
madre velida, por Deus venho-vo-lo dizer,
     que me leixedes alá ir,
     a San Servand', e, se o meu amigo vir,
     leda serei, por non mentir.



JOÁN SOÁREZ COELHO [B 679 / V 281]

Foi-s'o meu amigo d'aquí noutro día
coitad'e sanhud'e non soub'eu ca s'ía,
mais, ja que o sei, e por santa María
     e que farei eu, louçãa?

Quis el falar migu'e non houve guisado
e foi-s'el d'aquí sanhud'e mui coitado
e nunca depois vi el nen seu mandado,
     e que farei eu, louçãa?

Quen lh'ora dissesse quan trist'hoj'eu sejo
e quant'hoj'eu, mui fremosa, desejo
falar-lh'e veé-l'e, pois que o non vejo,
     e que farei eu, louçãa?



JOÁN SOÁREZ COELHO [B 680 / V 282]

Amigo, queixum'havedes
de mí, que non falo vosco,
e, quant'eu de vós conhosco,
nulha parte non sabedes
     de quan muito mal, amigo,
     sofro, se falardes migo,

nen de com'ameaçada
fui un día pola ida
que a vós fui e ferida;
non sabedes vós en nada
     de quan muito mal, amigo,
     sofro, se falardes migo.

Des que souberdes mandado
do mal muit'e mui sobejo
que mi fazen, se vos vejo,
entón mi haveredes grado
     de quan muito mal, amigo,
     sofro, se falardes migo,

e pero, se vós quiserdes
que vos fal'e que vos veja,
sol non cuidedes que seja,
se vós ante non souberdes
     de quan muito mal, amigo,
     sofro, se falardes migo.



JOÁN SOÁREZ COELHO [B 682 / V 284]

Hoje quer'eu meu amigo veer,
porque mi diz que o non ousarei
veer mia madre; de pran, veé-lo-ei
e quero tod'en ventura meter,
     e des i saia per u Deus quiser.

Por én qual coita mi mia madre ten
que o non veja; no meu coraçón
hei hoj'eu posto, se Deus mi perdón,
que o veja e que lhi faça ben,
     e des i saia per u Deus quiser.

Pero mi o ela non quer outorgar,
i-lo-ei veer alí u m'el mandou,
e por quanta coita per mi levou
farei-lh'eu est'e quanto m'al rogar,
     e des i saia per u Deus quiser.

Ca diz o vervo ca non semeou
milho quen passarinhas receou.



JOÁN SOÁREZ COELHO [B 685 / V 287]

Amigas, por Nostro Senhor,
andade ledas migo,
ca puj'antre mia madr'amor
e antr'o meu amigo,
     e por aquest'ando leda:
     gran dereit'hei a andar leda
     e andade migo ledas.

Pero mia madre non foss'i,
mandou-mi que o visse;
nunca tan bon mandad'oí,
come quando mi o disse,
     e por aquest'ando leda:
     gran dereit'hei a andar leda
     e andade migo ledas.

E mandó-o migo falar;
vedes que ben mi ha feito
e venho-mi-vos én loar,
ca pugi ja assí o preito,
     e por aquest'ando leda:
     gran dereit'hei a andar leda
     e andade migo ledas.



JOÁN SOÁREZ COELHO [B 687 / V 289]

—Filha, direi-vos üa ren
que de voss'amigu'entendí
e filhad'algún conselh'i:
digo-vos que vos non quer ben.
     —Madre, creer-vos-ei eu d'al

e non desso, per bõa fe,
ca sei que mui melhor ca si
me quer, nen que m'eu quero mí.
—Mal mi venha, se assí é.
     —Madre, creer-vos-ei eu d'al,

mais non desso, ca'ssí lhe praz
de me veer que, pois nací,
nunca tal prazer d'home vi.
—Filha, sei eu que o non faz.
     —Madre, creer-vos-ei eu d'al,

mais non vos creerei per ren
que no mundo ha que queira tan gran ben.



JOÁN SOÁREZ COELHO [B 689 / V 291]

Fui eu, madre, lavar meus cabelos
a la fonte e paguei-m'eu d'elos
     e de mí, louçana.

Fui eu, madre, lavar mias garcetas
a la fonte e paguei-m'eu delas
     e de mí, louçana.

A la fonte e paguei-m'eu deles,
alo achei, madr', o senhor deles
     e de mí, louçana.

Ante que me eu d'alí partisse,
fui pagada do que me el disse
     e de mí, louçana.



JOÁN SOÁREZ COELHO [B 690 / V 292]

Ai, Deus a vó-lo digo:
foi-s'or'o meu amigo,
     e se o verei, velida!

Quen m'end'ora soubesse
verdad'e mi dissesse,
     e se o verei, velida!

Foi-s'el mui sen meu grado
e non sei eu mandado,
     e se o verei, velida!

Que fremosa que sejo,
morrendo con desejo,
     e se o verei, velida.



JOÁN VÁSQUIZ DE TALAVEIRA [B 789 / V 373]

O meu amigo, que eu sempr'amei
de-lo primeiro día que o vi,
houv'el un día queixume de mí,
non sei porque, mais logo lh'eu guisei
     que lhi fiz de mí queixume perder;
     sei-m'eu com'e non o quero dizer.

Porque houve el queixume, os meus
olhos choraron muito con pesar
que eu houv'én, poi-lo vi assanhar
escontra mí, mais guisei eu, par Deus,
     que lhi fiz de mí queixume perder;
     sei-m'eu com'e non o quero dizer.

Houv'el de mí queixum'e üa ren
vos direi que mi avëo des entón:
houv'eu tal coita no meu coraçón
que nunca dormí e guisei por én
     que lhi fiz de mí quixume perder;
     sei-m'eu com'e non o quero dizer.

E quen esto non souber entender
nunca én máis por mí pode saber.



JOÁN VÁSQUIZ DE TALAVEIRA [B 791 / V 375]

Conselhou-mi üa mia amiga
que quisess'eu a meu amigo mal
e ar dix'eu, pois m'en partí: «Atal
rogu'eu a Deus que el me maldiga,
     se eu nunca por amiga tever
     a que mi a mí atal conselho der

qual mi a mí deu aquela que os meus
olhos logo os entón fez chorar;
por aquel conselho que mi foi dar
vos jur'eu que nunca mi valha Deus,
     se eu nunca por amiga tever
     a que mi a mí atal conselho der

qual mi a mí deu aquela que poder
non ha de si nen doutra conselhar,
e Deu-la leixe desto mal achar
e a min nunca mi mostre prazer,
     se eu nunca por amiga tever
     a que mi a mí atal conselho der».

A que mi a mí tal conselho der
filhe-x'o pera si, se o quiser.



JOÁN ZORRO [B 1148a/V 751]

Quen visse andar fremosinha,
com'eu vi, d'amor coitada
e tan muito namorada
que, chorando assí dizía:
     «Ai amor, leixedes-m'hoje
     de so-lo ramo folgar
     e depois treides-vos migo
     meu amigo demandar».

Quen visse andar a fremosa,
com'eu vi, d'amor chorando
e dizendo e rogando,
por amor da Gloriosa:
     «Ai amor, leixedes-m'hoje
     de so-lo ramo folgar
     e depois treides-vos migo
     meu amigo demandar».

Quen lhi viss'andar fazendo
queixumes d'amor d'amigo,
que ama e, sempre sigo
chorando, assí dizendo:
     «Ai amor, leixedes-m'hoje
     de so-lo ramo folgar
     e depois treides-vos migo
     meu amigo demandar».



JOÁN ZORRO [B 1149a / V 752]

—Os meus olhos e o meu coraçón
e o meu lume foi-se con el-Rei!
—Quen ést', ai filha, se Deus vos perdón?
Que mi o digades gracir-vo-lo-ei.
     —Direi-vo-l'eu e, pois que o disser,
     non vos pes, madre, quand'aquí veer.

—Que coit'houv'ora el-Rei de me levar
quanto ben havía, nen hei d'haver!
—Non vos ten prol, filha, de mi o negar,
ante vo-lo terrá de mi o dizer.
     —Direi-vo-l'eu e, pois que o disser,
     non vos pes, madre, quand'aquí veer.



JOÁN ZORRO [B 1150a / V 753]

Per ribeira do río
vi remar o navío,
     e sabor hei da ribeira.

Per ribeira do alto
vi remar o barco,
     e sabor hei da ribeira.

Vi remar o navío;
i vai o meu amigo,
     e sabor hei da ribeira.

Vi remar o barco;
i vai o meu amado,
     e sabor hei da ribeira.

I vai o meu amigo,
quer-me levar consigo,
     e sabor hei da ribeira,

I vai o meu amado,
quer-me levar de grado,
     e sabor hei da ribeira.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega