Cousas d'a aldea

Páxina Anterior

A miña sentenza

Páxina Seguinte

m5aurelianopereiracousasdaaldea013.html


[p. 63]

A MIÑA SENTENZA


Cal a roxa mapola que 'n o prado
               brotóu à primaveira,
     y-o sutil aireciño prefumado
               a move feiticeira;
pasóu por ante min. Fero e sereno
o sembrante mostróu, y-à sua mirada
trembóu meu corazón cal tremba o neno
á quen pilla n' o campo a troboada.
Cal imáxen qu' en pedra recortada
groria é d' o tempro e galardon d' o arte,
con andar pausadiño y-altiveza
marchou, cal frecha que pol-o aire parte,
               sin virar a cabeza.


[p. 64]

Eu quedeime mirando: xa dobrara
pol-a esquina d' a calle, y-eu ainda,
cal si diante d' a vista a contemprara,
               inmobre, sospirando,
               choroso o pensamento,
               excramaba: ¿Hastra cando
               durará meu tormento?
Y-unha voz 'n o meu peito resoando,
               voz de min conocida,
               respondéume ensiguida
               con tono doce e brando:
Durará téu amor ó qu' a tua vida.



Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega