Lonxe d' a terriña,
lonxe d' o meu lar,
qué morriña teño,
qu' angustias me dan.
Non che nego a bonitura,
ceíño d' esta terriña;
ceíño d' a terra alléa
¡quén che me dera 'n a miña!
¡Ay, meu doce Miño,
que regas meu chan!
os aires che levan
o meu sospirar.
[p. 86]
Cheirosas son estas rosas,
cheirosas e bonitiñas.
¡Ay, quén aló che me dera
entre pallas y-entr' ortigas!
¡Ay, meu
alaláaaa....
cándo t' oirei!
Chousas e searas
¡cándo vos verei!
Verdiños son estes campos,
verdiñas as arboredas,
pero non moven as polas
os aires d' a miña terra.
¡Lonxe d' a miña,
qu' angustias me dan!
Os que vais pra ela
¡con vos me levai!
|