BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 109] A SEGA ESCENA CORAL ESCRITA PARA EL ORFEÓN GALLEGO, Y PUESTA EN MÚSICA POR EL EMINENTE MAESTRO D. JUAN MONTES (1) (El sonido, apenas perceptible de las voces, imita el amanecer.)

—Miguel!                     —¿Qué hay?           —O sol.                     —¿E bén?           —Erguerse.                     —Vóu.              ¿Y os mais?           —Tamén.

1.	La música de esta composición fué premiada en el certamen musical de Ia Coruña, por el Jurado residente en París y presidido por Laurent de Rillé.

[p. 110] (Aire de alborada.) —Aquí me tés. Aquí estóu xa. Ninguén faltóu. Vamos alá.

Salve, salve, lumiño d' o día D' o labrego espranza y-amor; A tua luz que 'n as chousas aluma À mai terra lle infunde calor. 'Nestos campos a luz y-alegría C' os teus rayos sementas ¡ou Sol! E d'os probes escravos d' a terra Eres tí, eres tí o proteutor.

Estes campiños dourados, Estes sucos tan sequiños, Estas espigas tan cheas Sobr' os canos tan erguidos, Son d' o labreg' o contento E son o pan d' os seus fillos, O sudor d' o seu traballo, Renta son d'o señorío.

Cand' o ceo s' escurece 'Nas tardiñas de San Xoán E auga e pedra xuntamente Sobr' os campos récia cai, Y-as ovellas fuxen todas Espantadas d' o troar. ¡Ay probiño Xan paisano Teu traballo pr' onde vai!

Terra, terriña, ¡'Qu' ánsias nos dás! Mozos, segade Nenas, atai. Ei, dalle, dalle: Ei, non parar: [p. 111] Trint' atadullos Xuntamos xá. O sol xa 'n ó alto A hora nos dá; Rapaces e nenas Espera o xantar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ala, mociños, Rapazas, ei Osos de punta Qu' hora xa é. Dádelle presto, Dádelle bén: Ala, mociños, Rapazas, ei.

As señoritas d' a vila, As d' a cintura xentil, Atando d' éstas manadas As quixera ver eiquí.      Os mociños d' a ciudade, Os que viven de pasear, Non se deran tan boa vida Si tiveran que segar.

Rapaciñas d' a ciudade, Si tiverais que segar, Os coores que lucides Haberías de cambear.      Mais che valen os coores, Miña nena, que dá-o sol, Qu' os mexuxes que 'n a vila S' as madamas son o amor.

Terra, terriña, ¡Qu' ánsias nos das! Mozos, segade, Nenas, atai. [p. 112]

¡Ay, Xán, cómo folguexas E casi sudas xá! As forzas che s' acaban E quéroch' axudar.      Rapaza, non t' achegues, Marica, fait' alá, Que teño á fouz de punta E pódest' espetar.

¡Xesú! cóm' estás fero. Non sei que che picóu; É o sangue que quizabes Che ferve co' a calor.      Rapaza, ere-l-o diaño E quéresm' atentar; Así xogas c'o lume E teste que queimar.

Drento d' un pouco Todo acabóu, Qu' a tarde váise Y-o sol se pón. Trás d' a montaña S' escondéu xá; Siñor d' o día, Hastra mañá. Sin tí d' o probe Qué fora xá. Cando tí faltas ¡Qu' escuridá! Os teus calores Dánnos o pan; Bendito seas D' os probes pai Hastra mañá, Adios, meu sol, Miña espranza, Adios, adios.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega