¡Cántas noites sin descanso!
¡cántas horas d' ansiedá!
¡con moitas
bágoas 'n o peito
e sin lume 'n o fogar!
¡Cántas loitas eiquí embaixo:
aló enriba cánta paz!
¡Qué negrura 'n a concencia!
¡Probe Xan!
A muller está tolleita
e ceguiña ten à mai:
[p. 122]
os neniños teñen fame
y-o petrucio pide pan:
pr' acalalos él os bica,
porque non ten que lles
dar
non sendo bágoas e bicos.
¡Probe pai!
Pol-as regañas d' o cume,
pinga á pinga a y-auga cai:
zúa pol-as
regandixas,
moito fero, aire marzal,
que x' as luces non apaga,
porque
candil non-ó hay.
¡Tod' escuro! noite e y-almas.
¡Probe Xan!
Laya a y-alma, reza a vella,
toquenéa algún rapaz,
qu' o sono pode
co' a fame,
e cavila o probe Xan.
Soilo Dios sabe ó que pensa,
casque
tolo c' o pesar.
¡Ay! S' a pacencia Ile falla,
¿qué fará?
Xan se lembra d' ó que fixo,
por s' algo ten que purgar.
[p. 123]
Traballou tod' a sua vida,
sempre foi un azacan,
pagóu rentas e
trabucos,
con todos vivíu en paz:
foi bon fillo, foi bon home
y-é bon pai.
Sempr' andivo mal espido
cal n' inverno, cal 'n o vran;
co' a
xusticia foi homilde,
nunca soupo litigar:
nin òs homes nin ò ceo
poido ou quixo facer mal.
¡Ay! as cousas d' este mundo
que mal van!
Xan ouvíulle sempr' ò crego
'n o ofertorio pedricar,
e compríu canto
lle dixo
ou quizabes inda mais:
n' esqueceu manteiga e ovos
cando foi á
bautizar;
y-él diz: o cento por un
¿ond' está?
|
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas