BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 129] * *     *

À veira d' o camiño, d' esta crúa xornada descansando,           véxote como subes con tod' a forza d' os teus quince anos.           Sin pesares, lediña,           com' o libre paxáro           qu' ansioso as áas tende parecéndolle pouco tod' o espazo.           Eu fun, como tí, ardente;           y-en tempos que pasaron,           pol-a costa d' a vida subin lixeiro sin trembarme o paso.           ¡Qué lonxe van os tempos!           Tan súpitos, cal lampos [p. 130] que 'n a medrosa escuridá, d' a noite           creban o negro manto. ¡Cómo c' o tempo as forzas esmorecen!           Hoxe véxome canso, namentres tí pol-o camiño subes,           y-é subir teu encanto. Eu tiven que parar, porqu' os petoutos y-as ortigas os pés me rabuñaron, qu' as rosas son pra tí ¡miña xoyiña!           sabe Dios hasta cando. Sube a costa d' a vida, nena, sube           mentras che dure o ánemo. ¡Tamen ó tiven eu, y-eiquí, mainiño,           por tí estou esperando!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega