Din qu' as
xentes non son boas
e se dan á mal pensar,
e por eso n' hay quen crea
'n as vertudes d' os demais.
E n' é eso: é qu' as xentes
d' o que pasa conto fan,
e d' a feira d' este mundo
cad' un conta cal lle vai.
Xan Labrego, que traballa,
come pouco e durme mal,
vé qu' hay pillos proveitosos
que se saben amañar,
e folgados sempre viven,
y-en fartura sempr' están
[p. 132]
s' esto vé todo-l os días
Xan Labrego ¿qu' ha pensar?
Hay 'n a
vila muitas damas
de quen tod' o mundo dí
que si teñen ou non teñen
con estoutro o con aquil.
Coma todos, s' as alcontran,
as alaban por xentís,
e lles fan a reverencia,
Xan Labrego ¿qu' ha dicir?
Ponll' un
preito un rico on probe,
e vai éste ver ò xues
dando voltas ò sombreiro
cal pidindo unha mercé,
y-o siñor está sentado
e cuberto —y-él de pés—
moi altivo; y-ò ver esto,
Xan Labrego ¿qu' ha creer?
Se morreu quen tiña cartos,
cand' ó
levan á enterrar,
os pendós marchan á pares
y-á dúcias os capellás:
fachas hay e gori-goris
y-un cortexo moi cabal.
[p. 133]
Mais s' é probe o penitente,
leva un
crego... cando mais,
e lle rezan un responso,
s' es caso, por caridá....
s' estas cousas hai 'n o mundo,
Xan Labrego ¿qu' ha pensar?
Hai vertudes ¡n' ha d' habelas!
pro
pillos hai á rabiar,
e d' a feira d' este mundo
cad' un conta cal lle vai.
|
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas