BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 159] * *     *

Foi à irexa rezar: os seus pesares      eran tantos ¡meu Dios! qu' a probe d' a rapaza non podía      vivir 'n aquel door. Cavilaba 'n o falso que roubara      seu corozo, sua fe, y-olvido iba pidir ò Santo Cristo,      á Dios, supremo ben. ¿Non ouvia contar moitos milagres      que tiña feito xa? ¿non había facer qu' ela vivise,      cal 'n outro tempo, en paz? —Siñor, pouco che pido, lle decía:      ¿doeráste de mín? [p. 160] sácame d' a mamoria sua lembranza,      ¡que non podo vivir! Y-alzand' os lindos ollos, d' auga cheos,      pra-o Cristo miróu e víu que tiña o Santo a mesma cara      d' o home qu' a engañou.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega