BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 139]      Á ROSALÍA CASTRO      Non é lostrego hermoso, é luz perenne e crara a luz con qu' alomeas ¡ouh sol d' a miña pátrea! É luz que sempre brila y-o tempo non apaga. Tí alomeach' a aurora d' aterna relembranza en qu' espertou Galicia erguéndos' alentada. Tí fuch' a estrela hermosa que n-hourizonte grata un dia de ventura â pátrea ll' anonciabas. O dia xa clarexa: en huestes apretadas [p. 140] os fillos de Galicia â loita se porparan y-hastra cantar viutoria non pousarán as armas. Tí qu' antre frondas verdes tranquia repousabas erguícheste d' a coba pra ser grorificada. ¡Qué gozo sintirían as tuas cinsas santas ô ver com' os gallegos s' aprestan â batalla, ô ver â nai Galicia xa cuas rexenerada! Os teus pechados ollos cicais verteron bagoas, cand' ôs gallegos bardos oubich' a tua fala, e foi pra tí a coröa mais rica y-apreceada a de cantares lindos qu' entorno ch' entoaban. ¡Goza, muller subrime, en ver cuas' acabada a obra xenerosa d' erguer â nosa patrea, por teu amor inmenso con pelras cimentada!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega