BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 33]           NON CHOVE      O sol hermoso alomea con brilantes resprandores, mais n-a terra n-hay verdores, tod' é negrura e door. ¿Qu' importa qu' estexa o ceo tan azul e trasparente s' abrasa o sol incremente e non deixa nin unha fror?      O triste labrego chora cand' ôs ermos campos mira, mirand' o ceo sospira con amarguísemo afán, e vé pasar diant' os ollos cen visiós aterradoras, vend' as longuísemas horas que ten un ano sin pan. [p. 34]      Ve o gando morto de fame y-ôs fillos agunizando e qu' â porta está chamando sin piedá o recaudador. Y-ô ver pasar diant' os ollos d' a y-alma tanta negrura ¡maldita sex' a hermosura d' o ceo! dí o labrador.      Sobr' a cima d' unha serra com' un branco tul frotante, mira o labrego anhelante unha nub' aparecer, e dí posto de xinollos repeso d' o qu' antes dixo: ¡Gracias, meu Dios, pois de fixo esta noite vai chover!      Hora sí qu' o ceo hermoso é un pazo d' o meu Dios dino, hora sí qu' está divino, agora é ceo pra nos. ¡Perdón, Señor, para un probe qu' está de chorar cansado e cicais desesperado puido ofenderte, meu Dios.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega