A
sensación, cando un chega por primeira vez, é de que o doce arrecendo,
por veces moi intenso, como de garrapiñada, que circula polas rúas de
Río, é froito da refinada esencia do trópico. Mais a orixe deste ar
acaramelado é unha innovadora aposta tecnolóxica. Foi en 1976, debido
a crise do petróleo, cando Brasil decidiu aplicar un programa de
xeneralización dun novo combustible como carburante para automóbiles,
algo no que xa se tiña investigado durante a Segunda Guerra Mundial.
Aproveitaríanse as abundantes plantacións de cana de azucre do país
para, dos seus residuos, despois de seren espremidos, obter etanol
(alcol) que, puro ou mesturado coa gasolina, utilizaríase nos coches.
Co modesto bagazo da cana logrouse un
apreciable aforro de divisas, a autosuficiencia en combustible e unha
menor contaminación, gracias á reducción do monóxido de carbono
emitido á atmosfera. Brasil foi o primeiro país do mundo en comezar a
se librar do chumbo utilizado como aditivo na gasolina e considerado,
como se sabe, o máis nocivo contaminante nos centros urbanos.
O auxe desta política chegou nos anos 80 cando
o 90% dos coches saían das fabricas preparados para seren movidos a
alcol. E o declive, en 1988, asociado ao abaratamento da gasolina pola
baixada dos prezos do petróleo. Aínda así, da actual flota de
aproximadamente 15 millóns de vehículos, 4,5 millóns levan motor a
alcol (só na cidade de Río pouco máis de medio millón, o 20% do
total)
Vinte anos despois, o goberno federal prepara a
creación dun imposto verde para manter a industria do alcol, un pouco
en crise, e aumentar o subsidio actual, polo cal os donos de coches a
gasolina financian en parte o biocombustible. Na actualidade existen 346
destiladoras de etanol, as mellores do mundo, cunha capacidade de
producción de —datos da última safra— 14,1 billóns de
litros por ano.
Aínda que nas últimas semanas o executivo
fixo públicas tamén as súas dúbidas sobre posibles problemas de
abastecemento no futuro e sobre as dificultades financeiras, parece
decidido a darlle un novo pulo a este orixinal aspecto da política
enerxética que lle permite ao país ter o privilexio de contar cun
ciclo completo de combustible inexistente nos países industrializados e
máis respectuoso co medio ambiente. Vantaxes que compensan a dor de
cabeza que supón ás veces, poucas no trópico, arrincar o coche nas
mañás máis frías. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas