A
Quinta da Boa Vista, unha mansión que serviu de residencia da familia
imperial brasileira no século XIX, alberga hoxe un dos museos de
ciencias naturais máis importantes de Suramérica. No seu vestíbulo
exhíbese como unha das maiores atraccións un enorme meteorito de máis
de cinco toneladas de peso encontrado en 1888 no estado de Bahía. No
pasado mes de abril dous norteamericanos enviaron un fax ao Museo
interesándose pola compra de varios meteoritos de menor tamaño que,
xunto con aquel, tamén forman parte da colección. Por suposto, non se
lles respondeu.
Un mes máis tarde Ronald Edward Farrel e
Frederick Marselli, que así se chamaban, presentáronse no Museo
dispostos a negociar —mesmo suxerindo un suborno— sobre tres
meteoritos de moita rareza e fermosura que parecían coñecer ben: un
que foi do emperador, chamado Angra dos Reis polo nome da localidade
costeira do sur de Río de Xaneiro onde caeu no século pasado, e dous
fragmentos doutro caído en 1923 en Pernambuco.
Despois de moita leria con eles, Elizabeth
Zucolotto, unha profesora da Universidade Federal adxunta ao Museo,
conseguiu que desistisen das súas impertinentes pretensións e
ofreceuse para levalos ao aeroporto. De volta para o traballo, e xa algo
desconfiada, constatou que os meteoritos foran substituídos,
seguramente nun descoido, por outras pedras semellantes. Avisada a
dirección do Museo, actuou con rapidez a Policía Federal que logrou
deter os ladróns, pouco antes de que despegara o avión, e recuperar os
meteoritos dunha caixa de zapatos da súa equipaxe.
A Policía Federal pediu axuda ao Interpol para
averiguar se os dous acusados forman parte dunha banda internacional
especializada en roubar cousas deste xénero nos museos do Terceiro
Mundo. De feito, os seus pasaportes reflicten entradas e saídas a
países como Namibia ou Tanzania e no momento da detención levaban
outros dezaseis fragmentos de meteoritos de procedencia descoñecida.
A dirección do Museo quedou como depositaria
destas pezas durante as investigacións e vai pedir que sexan doadas á
institución, caso de non apareceren os donos. Estase pensando, ademais,
na posibilidade de expoñer temporalmente todos os exemplares envoltos
no asunto aproveitando o interese despertado despois do furto.
"Nós acabamos sendo unha pedra no zapato
deles", díxolle con moito humor á prensa a profesora Elizabeth
Zucolotto, feliz despois de ter evitado a saída dos meteoritos e
superar o medo que pasou de perder o seu emprego. (Uns días máis
tarde, no I Encontro Nacional do Solsticio, reuníronse os principais
astrólogos de Brasil coa intención de probar que a astroloxía é unha
ciencia moi antiga e moi seria e que o destino dos homes está escrito
nos astros). |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas