Ás
12,30 da mañá do pasado 27 de xuño un Vectra "viño tinto"
comezou a ser perseguido en Botafogo por un Kadett negro. Interceptado
nunha rúa á beira da lagoa Rodrigo de Freitas, alí mesmo, a plena luz
do día e con decenas de testemuñas, dous pistoleiros profesionais,
"un
branco e un mulato", asasinaron de oito tiros ao economista Marcio
Molinaro.
Os crimes deste tipo veñen acontecendo con
frecuencia desde abril, o que levou a Marcello Alencar, o gobernador do
estado de Río, a declarar que a única solución para evitar que se
repita na cidade a violencia dos anos oitenta —ou a dos anos vinte
de Chicago— é legalizar dunha vez o chamado "xogo do bicho", a
institución ilegal de maior credibilidade no país, con máis de cen
anos de tradición.
O barón de Drummond, fundador do Xardín
Zoolóxico, organizou en 1893 unha lotería popular, de modo que cada
visitante recibía coa entrada ao recinto a indicación dun animal (un
elefante, unha cebra, unha pantera, un oso...). Todas as tardes
expoñíase na porta do xardín un cartel coa imaxe do bicho vencedor no
sorteo dese día. Foi un éxito. Co atractivo cebo dos premios foron
aumentando o número de visitantes e, por suposto, os beneficios. Pasado
un tempo, as apostas e os bichos saíron do zoo para invadir toda a
cidade.
O popular e ilegal xogo, máis ou menos
tolerado, deu pé ao nacemento dunha poderosa mafia que nos últimos
tempos, malia a prisión de moitos dos capos decretada en 1993 pola
valente xuíz Denise Frossard, mantense aínda forte. O asasinato de
Molinario é unha mostra máis dos enfrontamentos das familias polo
control do xogo.
Todo comenzou no pasado abril co falecemento
por un infarto do capo Raúl Correa de Melo, o Raúl Capitão, o que
provocou unha encarnizada disputa pola herdanza dos seus negocios entre
os seus colaboradores máis próximos e os parentes que, segundo a
tradición
non escrita da cúpula mafiosa, serían herdeiros naturais. A conquista
do territorio —está na literatura e no cine máis negros—
sempre significa guerra. Ao parecer Marcio Molinario, un ex-empregado do
Banco do Brasil, conseguiu do seu xefe, daquela moi enfermo do mal de
Parkinson, os máis importantes puntos de venda do bicho, nas rúas do
centro e na Ilha do Governador, gracias á axuda de Suelly Correa, a
filla adoptiva do Raul Capitão.
A súa media-irmá máis nova, Katia, condenada
xa a 17 anos por asasinato, é a principal sospeitosa de ordenar o
crime. Insatisfeita con ese acordo intentaría recuperar os puntos de
venda do seu pai; pero tamén os do seu irmán, Marco Aurelio, o
primoxénito asasinado en 1988. Contaría para iso coa colaboración da
súa cuñada e viúva Miriam Nascimento que velaría polos dereitos dos
seus fillos máis novos, Marquinhos, Areta e Raúl... |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas