Estes días anunciouse a próxima estrea da obra de teatro Brasileiro,
profissão esperança, dirixida por Bibi Ferreira, en realidade unha
nova montaxe da peza que obtivera un éxito rotundo en Río no ano 1970
e na que Paulo Pontes, un dos maiores nomes da dramaturxia brasileira,
reúne textos de Antonio María e cancións de Dolores Duran.
Dolores, que se chamaba Adilea Da Silva Rocha e
cambiou o seu nome por outro máis axeitado para cantar baladas e
boleros nunha época na que estes invadían Brasil, foi unha das maiores
representantes da música popular brasileira. Con doce anos, cando
morreu o pai, saíu do remoto suburbio de Río onde nacera en 1931 para
se converter despois na deusa da noite da elegante Copacapana nos
dourados anos 50. Dolores especializouse no samba-canção, unha
mestura do ritmo negro do samba coa branca melodía da canción, algo
sempre lento, abolerado e centrado na temática triste do que se chama,
pola postura típica da melancolía, "dor-de-cotobelo": amores
imposibles, corazóns rotos, paixóns prohibidas, soidades e esperas sen
fin, ...
Esta raíña da noite, de voz delicada e
melancólica que cantaba as verdades máis sinxelas e secretas dos
sentimentos, compartiu as intensas madrugadas de bohemia e alcol da zona
sur da cidade, entre outros, con Antonio María, un mulato, coma ela, de
corpo xeneroso
e escritor xenial.
Antonio María Araújo de Morais viñera de
Pernambuco para o Río e facía un pouco de todo: radio, televisión e
tamén letras e música para cancións de dor-de-cotobelo, como a
fermosa Ninguém me ama, que o consagrou no xénero. Entre 1948 e
1964 asinou unha popularísima columna en diversos xornais, toda unha
marabilla de humor e vivacidade que constitúe un dos monumentos do
xornalismo carioca.
O director de Brasileiro, profissão
esperança, título extraído precisamente dunha das últimas
crónicas de Antonio María, amósase apaixonado pola traxectoria destes
dous personaxes unidos por unha mesma filosofía da vida e de amor polo
Río. Bibi Ferreira optou, ao parecer, por respectar o texto orixinal
pero quixo "modernizar" a música, traballo que lle encomendou ao
famoso compositor João Donato, sen saber que este mantivera hai tempo
unha relación amorosa con Dolores Duran durante tres anos, cando aínda
eran uns mozos de vinte. A parella quería casar, pero o autoritario pai
del, para afastalo dela, mandouno para o Acre e xa se sabe que non hai
amor que resista un desterro do amante nos confíns da Amazonia.
Con todo, non sei se asistirei á estrea.
Quizáis son celos, pero non me gusta que este João Donato ouse facer
arranxos nas inspiradas e envolventes cancións de Dolores e, por riba,
confese publicamente sen ningún pudor que anda agora moi preocupado por
saber se algún daqueles versos que cantaba ten algo que ver con
episodios da súa experiencia amorosa. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas