O
vestíbulo da Estación Central de Río ten o encanto dos grandes
espacios públicos, cheos de vida, nos que a xente vai e vén, e embarca
e desembarca nos trens, aquí miserables, que a comunican co seu
destino, case sempre nos suburbios ou nas cidades do interior do estado.
Mentres, fóra, arredor do edificio, cartóns e mantas sen teito
sérvenlles a moitos de precario fogar, e polas mañás prospera un
mercado de toda clase de productos, froito a miúdo de pequenos furtos.
A animación, polo demais, é completa nas concorridas paradas dos
autobuses e das furgonetas piratas que recollen ás presas os seus
clientes.
Todos os venres polo mediodía, nun recanto da
estación celébrase unha misa a carón mesmo dun carriño onde venden
zumes e sandwiches e paran moitos viaxeiros a tomar un café. Os fieis
que participan na cerimonia cantan e rezan as oracións perante un
sacerdote que oficia nun improvisado altar.
Unha señora aproveita para distribuír entre
os curiosos, que non somos poucos, propaganda do Sistema Católico de
Comunicacións. "Abra o seu corazón a esta transmisión de Amor e
Fé," di o papeliño que coa imaxe da estatua do Cristo Redentor
recomenda algúns programas católicos de radio e televisión. O estilo
parece calcado das igrexas evanxélicas.
O chamado "maior país católico do mundo",
Brasil, é xa tamén o terceiro en número de protestantes. As cifras
son ben elocuentes: nos últimos anos tivo lugar a pacífica conversión
de oito millóns de brasileiros ás máis de cen denominacións
evanxélicas que aquí existen. E a velocidade de crecemento é
asombrosa nas camadas máis pobres da poboación. Un fenómeno
sorprendente que non pasa desapercibido para a xerarquía católica. Esa
é quizais a principal razón da recente vinda do Papa ao Brasil, na
estratexia do Vaticano para conter o imparable avance das demais
relixións e sectas.
Dende o alto do Corcovado, onde se contempla
unha das paisaxes máis espectaculares do mundo, abre os seus brazos en
cruz a figura do Cristo Redentor. Aínda que o seu estilo artístico
resulta anodino, a xigantesca escultura ten moita forza e forma parte
desa clase de monumentos susceptibles de seren miniaturizados polos souvenirs
para turistas (lémbrome dun deles feito en madeira na casa duns
emigrantes de Arteixo).
A idea da estatua foi do padre francés Pierre
Marie Bos, que chegou a Río en 1859, pero non se realizou ata 1931. E
conta o arquitecto Jorge Scevola nun recente libro (O Corcovado e a
Montanha de Deus) que xa daquela algunhas igrexas evanxélicas
fixeran manifestacións
en contra da súa construcción. Claro que tamén di que houbo protestas
porque nun dos primeiros bosquexos aparecía o Cristo cun globo
terráqueo na man e había quen falaba do risco que supoñía facela
así nunha cidade na que para moitos a única relixión era o fútbol* .
___________________
* Veu meses despois quen o
diría o famoso anuncio de Pirelli coa imaxe de Ronaldinho. |