Despois de recoller valiosos datos e informacións e ofrecer
espectaculares imaxes do planeta vermello, púxose fin á misión da
nave Pathfinder en Marte. Nesa aventura espacial acadou a fama
Jacqueline Lyra, una enxeñeira brasileira que foi a única do equipo de
control da misión, en Pasadena, que conseguiu espertar do seu silencio,
na fría madrugada marciana, ao robot Sojourner coa inspiradora Coisinha
do pai cantada por Beth Carvalho. Todo un éxito co que o samba
iniciaba a súa particular conquista do sistema solar.
Menos fortuna tivo o lanzamento o domingo do
primeiro foguete espacial brasileiro, o VLS-1 (o Veículo Lançador de
Satélites), destruído sesenta e cinco segundos despois da súa saída
na base aérea de Alcántara, ao norte do país, moi preto do mar e da
liña do Ecuador, en São Luis de Maranhão. Un dos catro motores de
propulsión fallou e o foguete tomou unha traxectoria errada. A penas
subiu tres quilómetros dos 750 que debería percorrer antes de lanzar
en órbita o satélite SCD-2A, tamén de fabricación enteiramente
brasileira, un enxeño concibido para a recollida de datos
metereolóxicos.
O domingo non só estouparon no ar moitos
millóns de dólares senón tamén as grandes esperanzas que se tiñan
aquí de ver axiña o Brasil no selecto club de países que dominan esta
tecnoloxía. A intención de amosarlle ao mundo a competencia brasileira
no sector espacial, un mercado moi emerxente, viuse comprometida despois
do acontecido. E isto despois de case dúas décadas de perseguir o
proxecto, aprazado varias veces polas dificultades económicas, pero
tamén políticas, pois resultaba sempre moi sospeitosa a proliferación
nos países do Terceiro Mundo de foguetes capaces de se converter en
mísiles balísticos de uso militar.
Tras asistir en directo, no ateigado Teatro
Nacional de Brasilia, ao fracaso da misión, Luiz Gylvan, o presidente
da Axencia Espacial Brasileira quixo restarlle gravidade ao asunto
afirmando que este tipo de explosións eran habituais nos países
desenvolvidos e mesmo na NASA, a axencia norteamericana a quen se vai
recorrer o próximo ano para unha nova tentativa. Para evitar que se
espallara o sentimento de fracaso que se apoderou de todos os alí
presentes, incluídos os medios de comunicación, a Gylvan non se lle
ocorreu outra cousa que servirse dun dos típicos chistes de parvos que
aquí —a vinganza do colonizados— se lle atribúe sempre aos
portugueses. A "piada", así se lles chama ás bromas, non puido ser
máis desafortunada. Para dicir que resultaba imposible asegurar o
lanzamento de foguetes, declarou que era igual que o conto do portugués
aquel que quere comprobar o estado dos fósforos dunha caixa e rasca
todos os mistos. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas