Co
titulo de O Café no cambio de milenio, celebrouse os días
pasados o XII Seminario Internacional de Café de Santos en Guarujá,
localidade distante de São Paulo 65 kms e punto turístico da rexión
de Santos, o primeiro porto e principal centro de comercio de café de
Brasil, o maior productor do mundo.
A idea que presidía este encontro era a de
reunir aos principais técnicos e autoridades nacionais e internacionais
na materia e recuperar o espírito de anteriores xuntanzas —a
última foi en 1986—, marcadas polo apoio oficial do goberno e
deixadas agora, despois da extinción do Instituto Brasileiro do Café
polo presidente Collor de Melo, nas mans da iniciativa privada. Outro
dos obxectivos que se procuraba era o de traballar máis a imaxe do
café brasileiro no exterior, aproveitando a colleita da proxima safra
que promete ser unha das mellores dos últimos anos (con este propósito
un zepelín anunciará a marca "Café do Brasil" nos ceos de París
e doutras cidades francesas durante o Campionato Mundial de Fútbol).
O Seminario, ademais, quería servir para que o
porto de Santos reafirmase a súa hexemonía como o maior e máis
extenso de América Latina, a gran porta do comercio internacional para
os países do Mercosur. Precisamente a súa orixe está vinculada ao
comercio do café co que contribuíu a mellorar as condicións de
desenvolvemento industrial da rexión. O porto transcendeu os límites
da cidade. Antes del, as áreas dominantes da economía brasileira eran
Minas Gerais, Bahía e Río de Xaneiro. São Paulo a penas era nada
cando foi inaugurado en 1892. Desde entón non parou de se expandir
chegando aos doce quilómetros de peiraos, cheos sempre dunha actividade
frenética de carga e descarga de mercadorías, entre elas os millóns
de sacas de café procedentes do interior do estado. Como símbolo dese
poderío, aproveitáronse as xornadas para anunciar que se reabrirá ao
público o felizmente restaurado edificio da Bolsa de Café e
Mercadorias, no centro da antiga praza cafeteira da cidade, que se vai
converter no Museo dun dos productos que máis condicionou a historia do
país.
Vexo na tele a sede do novo Museo e escoito
tamén dicir a un dos conferenciantes do Seminario Internacional que o
estilo de vida actual está a provocar novas formas de vender café, que
"hai unha forte presión do factor tempo sobre o consumidor" e que a
fórmula para atraer á xuventude para o consumo do café e a de "rápido,
fresco e divertido" (fast, fresh and fun). E con todo iso digo
que, como hai un pouco, me encanta facer unha paradiña nos concorridos
postos e bares das rúas do Centro e do Catete e tomar, ás veces ás
présas, sempre de pé, un cafeciño quente servido en modestísimas xícaras
de peltre e apertadas asas, pousadas sobre pratiños feitos tamén desa
aliaxe de zinc, chumbo e estaño na que sitúo, co seu brillo sobado, a
alma popular dos cariocas. E é todo un "chute" ese delicioso café
negro e amargo, un carburante de efectos realmente fulminantes. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas