Quen
primeiro me falou das paradisíacas praias de Fortaleza e de todo o
extenso litoral de Ceará, no nordeste de Brasil, foi Regis Frota
Araújo, xuíz en excedencia e profesor de Dereito Constitucional —cargo
que compaxinaba co seu traballo nun banco en Fortaleza— que
decidira facer na Facultade de Dereito de Santiago os cursos de
doutoramento e unha tese na que comparaba, de acordo coas
constitucións, o sistema federal brasileiro co autonómico español.
Pois ben, un ano máis, segundo os datos
publicados o pasado domingo pola asociación brasileira de axencias de
viaxe, nesta temporada alta de vacacións o litoral cearense estase a
converter de novo no destino máis procurado polos turistas, tanto
estranxeiros, moitos europeos, coma do propio país (sobre todo dos
estados do sur), que descobren as belezas desas paisaxes nos escenarios
das telenovelas da Rede Globo.
Fortaleza naceu no século XVII da disputa
entre portugueses e holandeses pola ocupación do litoral nordestino. En
1649, aproveitándose do aparente desinterese da coroa lusa por esa
faixa costeira, o comandante holandés Matías Beck apoderouse do lugar
e ergueu nel un forte —o Forte Schoonemborch— para se protexer
dos ataques dos indios. Cinco anos durou a base comercial da Casa de
Orange. Os portugueses rebautizárona despois co nome de Fortaleza de
Nossa Senhora da Assunção, pero só en 1823, coa independencia,
adquiriu a categoría de cidade, tendo daquela dous mil habitantes.
A explotación do filón turístico nos anos
noventa supuxo case a puntilla para a agricultura e a gandería, e
deulle á capital da chamada, na propaganda, "Terra do Sol", a
posibilidade dun crecemento vertixinoso que a converteu na quinta cidade
do país con dous millóns de habitantes. Os beneficios económicos
conseguiron aliviar as tráxicas consecuencias das secas que sempre
padeceu na súa historia e frear un pouco a sistemática emigración da
súa poboación; pero a condición de centro de atracción para o mundo
enteiro trouxo, pola contra, unha especulación inmobiliaria salvaxe coa
construcción en masa e sen orde de bloques de apartamentos e que a súa
fisonomía fose inmolada nos altares do máis pernicioso turismo
internacional (incluído o que vive da prostitución infantil).
Cando Regis Frota chegou hai catro anos a
Santiago pasou un mes sen a familia. Preso de emoción e coa lucidez que
só dan a soidade e a distancia, tivo tempo de escribir a súa vida e
facer unha viaxe interior desde a súa infancia de trece irmans fillos
dun poderoso facendeiro latifundista do interior de Ceará. E tivo
tamén moitas saudades da súa terra. E soños reveladores nos que o
lume consumía completamente a facenda do seu pai e carbonizaba a
vexetación, xa queimada polo sol, pero sen romper nunca o asfalto que a
ligaba coa cidade. E soñou tamén, pero agora xa esperto, con refundar
a vella explotación agrícola e gandeira nos terreos que herdara preto
da impresionante e mítica praia de Jericoacoara, a 300 kms da capital.
(Xa regresou. Non sei se terá a fortaleza de ánimo para conseguir o
que pretende. Despois de tres anos de estancia deixou en Santiago un
rastro de estrañas actuacións, non carentes de picaresca, e curiosas
anécdotas dignas de contar. Pero iso é outra historia) |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas