BVG     Atrás    Índice de Páxinas

ESCONXURO ESCONXURO Polos catro elementos, auga e lume xunguidos en fogueira telúrica que conforta os espíritos; a terra que nos tivo, que nos ten e teranos, e o aire que aureola e avivece este facho. Polos catro recantos que ten o cataventos: neve, sol, neboeira e chuvia de esperanza; polos sete misterios que son o noso teito, polos sete luceiros que fan a nosa alma e polas sete cruces da nosa encrucillada ¡esconxúrote, lingua de lume, labarada de cóchegas crisálidas, libélula flamíxera ou grímpola incendiada, polo pouso que habita na borralla do tempo e mais polo poder fermoso do Pax Tecum.   E convoco os espíritos, e convoco as conciencias, e convoco as entrañas, pra que a lingua de lume reviva cada día e nos preste, emprestándonos axóuxeres de vida. ¡Que estralen rosicleres de cósmica alegría! ¡Que o espírito mirífico do lóstrego vinícola enchoupe as nosas ánimas de cóchegas catárticas! ¡Arrenégote, brétema, arrenégote, bágoa, arrenégote, bélica actitude fanática! ¡Escoita o meu apóstrofe, fogueira engaiolada no círculo telúrico da pírica cerámica! ¡Tres veces te esconxuro e tres veces che mando estes tres mandamentos polo número máxico! O primeiro: ¡debúxanos polícromas as almas! O segundo: ¡derrétete en pétalos de cántiga! O derradeiro: ¡apágate e vírate QUEIMADA.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega